Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

rem ingluvie H

  • 1 stringo

    strīnxī, strictum, ere
    1) натягивать (arcum PJ; habenas St); свёртывать, убирать ( vela Sen): сжимать ( pedes vinculis O); затягивать ( nodum L); стягивать ( strictum frigore vulnus L)
    2) замораживать, сковывать льдом ( stricti amnes VF)
    3) сжато излагать, кратко выражать ( narrationis rem O)
    4) срывать, обрывать, снимать (frondes V; rubos L); жать, косить ( hordea V); очищать от ветвей (s. silvis remos V)
    5) уменьшать, транжирить ( rem ingluvie H)
    6) вынимать из ножен, вытаскивать, обнажать (gladium Cs, Pt; ferrum V, L etc.)
    s. manum in aliquem O — вооружиться против кого-л.
    7) слегка ранить, оцарапать (corpus V; pedem dente O)
    8) задевать, касаться (s. undas alis O); соприкасаться, граничить ( Scytharum gens ultima Asiae stringit QC)
    9) порочить, оскорблять ( nomen alicujus O)
    s. animum V — сжать сердце, глубоко тронуть. — см. тж. strictus

    Латинско-русский словарь > stringo

  • 2 Транжирить

    - abuti (aurum; utendum est divitiis, non abutendum); stringere (rem ingluvie);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Транжирить

  • 3 ingluvies

    ingluviēs, ēī, f. (versetzt aus ingulvies, v. in u. gula, s. Paul. ex Fest. 112, 2. Philarg. Verg. georg. 3, 431), I) der Vormagen der Vögel, der Kropf, die Kehle, der Hühner, Colum.: der Schlangen, Verg.: der Menschen, Apul. – auch die äußere Kehle, die Kehlmuskeln, iis margaritis collos filiarum tuarum despoliabis, ut cuius tandem ingluvies turgida ornetur? Fronto ep. ad M. Caes. 2, 16. p. 38, 4 sq. N. – II) meton., die Gefräßigkeit, Völlerei, ventris, Gregor. in Iob 33, 65: Vitellius notabilis ingluvie et voracitate, Eutr.: avi cur atque parentis praeclaram ingratā stringat malus ingluvie rem, Hor.: nec contenta illa ingluvies fuit maris sui copiis, Macr.: ingluviûm (metaplast. Genet. Plur.) voluptates, Augustin. serm. 16, 4. – / Petron. poët. 119. v. 52 Bücheler faenoris illuvies.

    lateinisch-deutsches > ingluvies

  • 4 ingluvies

    ingluviēs, ēī, f. (versetzt aus ingulvies, v. in u. gula, s. Paul. ex Fest. 112, 2. Philarg. Verg. georg. 3, 431), I) der Vormagen der Vögel, der Kropf, die Kehle, der Hühner, Colum.: der Schlangen, Verg.: der Menschen, Apul. – auch die äußere Kehle, die Kehlmuskeln, iis margaritis collos filiarum tuarum despoliabis, ut cuius tandem ingluvies turgida ornetur? Fronto ep. ad M. Caes. 2, 16. p. 38, 4 sq. N. – II) meton., die Gefräßigkeit, Völlerei, ventris, Gregor. in Iob 33, 65: Vitellius notabilis ingluvie et voracitate, Eutr.: avi cur atque parentis praeclaram ingratā stringat malus ingluvie rem, Hor.: nec contenta illa ingluvies fuit maris sui copiis, Macr.: ingluviûm (metaplast. Genet. Plur.) voluptates, Augustin. serm. 16, 4. – Petron. poët. 119. v. 52 Bücheler faenoris illuvies.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingluvies

  • 5 ingluvies

    inglŭvĭes, ēi, f. [a gula dicta, Paul. ex Fest. p. 112 Müll.; cf. Sanscr. gar-, girami, swallow; Lat. glutire], the crop, maw.
    I.
    Lit., of animals, Varr. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 431:

    vacua,

    Col. 8, 5 med.:

    hic piscibus atram Improbus ingluviem, ranisque loquacibus explet,

    Verg. G. 3, 431.—Of persons, App. M. 1, p. 109, 29:

    turgida,

    Front. ad Anton. Imp. 2, 12.—
    II.
    Transf., voraciousness, gluttony:

    avi cur atque parentis Praeclaram ingratā stringat malus ingluvie rem,

    Hor. S. 1, 2, 8:

    profunda,

    Gell. 7, 16, 4:

    notabilis ingluvie atque voracitate,

    Eutr. 7, 18 (ap. Petr. 119, read inluvies).

    Lewis & Short latin dictionary > ingluvies

  • 6 stringo

    stringo, strīnxī, strictum, ere (ahd. strihhan, streichen, griech. στραγγεύω, drehe), I) was man fest gefaßt hat, an-, abziehen, A) straff anziehen, zusammenziehen, -schnüren, 1) im allg.: a) eig.: tamquam laxaret elatum pedem ab stricto nodo, Liv.: habenam, Stat.: arcum, spannen, Plin. ep.: quercus in duas partes diducta, stricta denuo (zusammengeschnellt) et cohaesa, Plin.: vela, einziehen, Sen.: quae fides (Saiten) perpetuo sono strictae sunt, Fronto. – stringebant magnos vincula parva pedes, drückten, Ov.: übtr., v. der Kälte, stricta matutino frigore vulnera, Liv.: mare gelu stringi (gefriere) et consistere, Gell.: stricti amnes, zugefrorene, Val. Flacc. – b) übtr.: α) in der Rede zusammenziehen, kurz zussammenfassen, narrationis loco rem, Quint. 4, 2, 128. – β) im Zaume halten, beherrschen, quaecumque meo gens barbara nutu stringitur, adveniat, Claud. b. Gild. 371. – 2) insbes.: a) schmieden, ferri stringere duritiem, *Catull. 66, 50 Heyse (al. fingere). – b) se stringere = se astringere, sich verdichten, gerinnen, Pelagon. veterin. 28 (384 Ihm). – B) abziehen, d.i. 1) streifen, abstreifen, abscheren, abschneiden, abpflücken, a) eig.: frondes, Verg. u. Hor.: hordea, Verg.: rubos, Liv.: bacas, Varro: folia ex arboribus, Caes.: remos silvis, Verg. – b) übtr.: ingluvie rem, durch Vertun schmälern, Hor. sat. 1, 2, 8. – 2) eine Waffe aus der Scheide los-, blank ziehen, ziehen, a) eig.: gladium, Caes. u.a. (u. so auch stricto super caput gladio, Val. Max.: stricto super capita consultantium gladio, Liv.): ferrum, Verg., Liv., Sen. u.a. (so auch stricto super capita deliberantium ferro, Liv. epit.): strictis semel gladiis, wären einmal die Schw. aus der Scheide, Liv.: cultrum, Liv.: stricti in capita civilia mucrones, Sen.: übtr., stricta manus, die zum Kampfe fertige Hand, Ov. – b) bildl.: bellum, das Kriegsschwert ziehen, sich zum Kriege rüsten, Flor.: stringitur iambus in hostes, mit Spottversen wird losgezogen gegen usw., Ov.: talia carmina, Mart. – 3) striegeln, equos, Charis. 109, 15. Caper 111, 12 K. Beda de orthogr. 291, 16 K. – II) streifen = leicht berühren, 1) im allg.: a) eig.: summas undas, Ov.: metas interiore rotā, Ov.: vestigia canis rostro, Ov.: iuga montium recto alveo, im geraden Laufe berühren (v. einem Fluß), Curt. – b) übtr.: (mit Worten) nur berühren (= kurz erwähnen), pressis stringam revocatam ab origine famam narrandi metis, Sil. 8, 48: quod in epistula strinxit, Tert. adv. Marc. 5, 12. – 2) insbes.: a) streifenleicht verwunden, -verletzen, gladius stringit et transforat, Sen.: tela stringentia corpus, Verg. – (poet.) übtr., α) verletzen, nomen, Ov.: pectora delicto, Ov. – β) rühren, animum patriae strinxit pietatis imago, Verg. Aen. 9, 294. – b) der Lage nach eine Örtl. berühren, an eine Örtl. stoßen, Scytharum gens ultima Asiae, quā Bactra sunt, stringit, Curt. 7, 7 (29), 4.

    lateinisch-deutsches > stringo

  • 7 stringo

    stringo, strīnxī, strictum, ere (ahd. strihhan, streichen, griech. στραγγεύω, drehe), I) was man fest gefaßt hat, an-, abziehen, A) straff anziehen, zusammenziehen, -schnüren, 1) im allg.: a) eig.: tamquam laxaret elatum pedem ab stricto nodo, Liv.: habenam, Stat.: arcum, spannen, Plin. ep.: quercus in duas partes diducta, stricta denuo (zusammengeschnellt) et cohaesa, Plin.: vela, einziehen, Sen.: quae fides (Saiten) perpetuo sono strictae sunt, Fronto. – stringebant magnos vincula parva pedes, drückten, Ov.: übtr., v. der Kälte, stricta matutino frigore vulnera, Liv.: mare gelu stringi (gefriere) et consistere, Gell.: stricti amnes, zugefrorene, Val. Flacc. – b) übtr.: α) in der Rede zusammenziehen, kurz zussammenfassen, narrationis loco rem, Quint. 4, 2, 128. – β) im Zaume halten, beherrschen, quaecumque meo gens barbara nutu stringitur, adveniat, Claud. b. Gild. 371. – 2) insbes.: a) schmieden, ferri stringere duritiem, *Catull. 66, 50 Heyse (al. fingere). – b) se stringere = se astringere, sich verdichten, gerinnen, Pelagon. veterin. 28 (384 Ihm). – B) abziehen, d.i. 1) streifen, abstreifen, abscheren, abschneiden, abpflücken, a) eig.: frondes, Verg. u. Hor.: hordea, Verg.: rubos, Liv.: bacas, Varro: folia ex arboribus, Caes.: remos silvis, Verg. – b) übtr.: ingluvie rem, durch Vertun schmälern, Hor. sat. 1, 2, 8. – 2) eine Waffe aus der
    ————
    Scheide los-, blank ziehen, ziehen, a) eig.: gladium, Caes. u.a. (u. so auch stricto super caput gladio, Val. Max.: stricto super capita consultantium gladio, Liv.): ferrum, Verg., Liv., Sen. u.a. (so auch stricto super capita deliberantium ferro, Liv. epit.): strictis semel gladiis, wären einmal die Schw. aus der Scheide, Liv.: cultrum, Liv.: stricti in capita civilia mucrones, Sen.: übtr., stricta manus, die zum Kampfe fertige Hand, Ov. – b) bildl.: bellum, das Kriegsschwert ziehen, sich zum Kriege rüsten, Flor.: stringitur iambus in hostes, mit Spottversen wird losgezogen gegen usw., Ov.: talia carmina, Mart. – 3) striegeln, equos, Charis. 109, 15. Caper 111, 12 K. Beda de orthogr. 291, 16 K. – II) streifen = leicht berühren, 1) im allg.: a) eig.: summas undas, Ov.: metas interiore rotā, Ov.: vestigia canis rostro, Ov.: iuga montium recto alveo, im geraden Laufe berühren (v. einem Fluß), Curt. – b) übtr.: (mit Worten) nur berühren (= kurz erwähnen), pressis stringam revocatam ab origine famam narrandi metis, Sil. 8, 48: quod in epistula strinxit, Tert. adv. Marc. 5, 12. – 2) insbes.: a) streifenleicht verwunden, -verletzen, gladius stringit et transforat, Sen.: tela stringentia corpus, Verg. – (poet.) übtr., α) verletzen, nomen, Ov.: pectora delicto, Ov. – β) rühren, animum patriae strinxit pietatis imago, Verg. Aen. 9, 294. – b) der Lage nach eine Örtl. berühren, an eine Örtl. stoßen, Scytharum gens
    ————
    ultima Asiae, quā Bactra sunt, stringit, Curt. 7, 7 (29), 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stringo

  • 8 stringo

    stringo, inxi, ictum, 3, v. a. [root strig; Gr. strang-, to squeeze; stranx, a drop; cf. O. H. Germ. streng; Engl. strong], to draw tight, to bind or tie tight; to draw, bind, or press together, etc. (syn. ligo).
    I.
    Lit.:

    te stringam ad carnarium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 66:

    stringit vitta comas,

    Luc. 5, 143: caesariem crinali cultu, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 85:

    stricta matutino frigore vulnera,

    Liv. 22, 51:

    pectora pigro gelu,

    Luc. 4, 652:

    strictos insedimus amnes,

    Val. Fl. 1, 414:

    mare gelu stringi et consistere,

    Gell. 17, 8, 16:

    quercus in duas partes diducta, stricta denuo et cohaesa,

    having closed together, id. 15, 16, 4:

    habenam,

    to draw tight, Stat. Th. 11, 513:

    ferrum,

    Plin. Ep. 3, 16, 6.—
    B.
    Transf. (through the intermediate idea of drawing close), to touch, touch upon, touch lightly or slightly, to graze (syn. tango):

    litus ama, et laevas stringat sine palmula cautes,

    Verg. A. 5, 163; cf.:

    stringebat summas ales miserabilis undas,

    Ov. M. 11, 733:

    aequor (aurā),

    id. ib. 4, 136:

    metas interiore rotā,

    id. Am. 3, 2, 12:

    latus,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 24:

    vestigia canis rostro,

    Ov. M. 1, 536 et saep.:

    equos,

    to stroke, Charis. 84 P.:

    tela stringentia corpus,

    i. e. slightly touching, Verg. A. 10, 331; cf. Sen. Ben. 2, 6, 1:

    coluber Dente pedem strinxit,

    Ov. M. 11, 776:

    strictus ac recreatus ex vulnere in tempus,

    Flor. 4, 12, 44.—
    2.
    To pull or strip off, to pluck off, cut off, clip off, prune, etc. (cf. destringo):

    oleam ubi nigra erit, stringito,

    Cato, R. R. 65, 1; so,

    oleam,

    Plin. 15, 2, 3, § 12:

    bacam,

    Varr. R. R. 1, 55, 2:

    quernas glandes,

    Verg. G. 1, 305:

    folia ex arboribus,

    Caes. B. C. 3, 58; Liv. 23, 30, 3:

    frondes,

    Verg. E. 9, 61; Hor. Ep. 1, 14, 28:

    hordea,

    Verg. G. 1, 317:

    arbores,

    Col. 6, 3, 7:

    celeriter gladios strinxerunt,

    drew from the sheath, unsheathed, Caes. B. C. 3, 93:

    strictam aciem offerre,

    Verg. A. 6, 291:

    ensem,

    id. ib. 10, 577; so,

    gladios,

    id. ib. 12, 278; Ov. M. 7, 333:

    ensem,

    id. ib. 8, 207;

    14, 296: ferrum,

    Liv. 7, 40 al.:

    cultrum,

    id. 7, 5, 5; 3, 50, 3; and poet. transf.:

    manum,

    to bare, Ov. Am. 1, 6, 14; id. Tr. 5, 2, 30 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of speech, to touch upon, treat briefly, Sil. 8, 48.—Hence, to compress, abridge:

    narrationis loco rem stringat,

    Quint. 4, 2, 128 Spald.—
    B.
    To hold in check, to rule, sway (syn. coërceo):

    quaecumque meo gens barbara nutu Stringitur, adveniat,

    Claud. B. Get. 371.—
    C.
    To waste, consume, reduce:

    praeclaram stringat malus ingluvie rem,

    Hor. S. 1, 2, 8.—
    D.
    (Acc. to I. B.) To touch, move, affect; esp. to affect painfully, to wound, pain:

    atque animum patriae strinxit pietatis imago,

    Verg. A. 9, 294:

    quam tua delicto stringantur pectora nostro,

    Ov. Tr. 5, 6, 21:

    nomen alicujus,

    id. ib. 2, 350.—
    E.
    To draw in hostility, attack with:

    in hostes stringatur iambus,

    Ov. R. Am. 377:

    bellum,

    Flor. 3, 21, 1.—Hence, strictus, a, um, P. a. (acc. to I.), drawn together, close, strait, tight, etc.
    A.
    Lit.:

    laxaret pedem a stricto nodo,

    Liv. 24, 7, 5:

    duriora genti corpora, stricti artus,

    Tac. G. 30:

    strictissima janua,

    Ov. R. Am. 233:

    si strictior fuerit pedatura,

    Hyg. Grom. 3, 1:

    emplastrum,

    thick, Scrib. Comp. 45 fin.:

    venter,

    i. e. bound up, costive, Veg. 3, 16:

    strictior aura,

    more severe, colder, Aus. Idyll. 14, 3.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of language, brief, concise:

    quo minus (Aeschines) strictus est,

    Quint. 10, 1, 77:

    qui (Demosthenes) est strictior multo (quam Cicero),

    id. 12, 10, 52.—
    2.
    Of character, severe, strict:

    Catones,

    Manil. 5, 106:

    mentes,

    id. 1, 769:

    lex,

    Stat. S. 3, 5, 87.—
    3.
    Rigid, exact (law Lat.):

    restitutio stricto jure non competebat,

    Dig. 29, 2, 85; 39, 3, 3 al.— Adv.: strictē and strictim, closely, tightly:

    in foramen conicies,

    Pall. Mart. 8, 2.— Comp., Pall. 1, 6.— Sup., Gell. 16, 3, 4.—
    2.
    Fig., accurately:

    strictius interpretari,

    Dig. 8, 2, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stringo

  • 9 ingluviēs

        ingluviēs —, acc. em, abl. ē, f    [GVOR-], the crop, maw: hic piscibus atram ingluviem explet, V.: parentis stringere ingluvie rem, gluttony, H.
    * * *
    gullet, jaws; gluttony

    Latin-English dictionary > ingluviēs

  • 10 stringō

        stringō inxī, ictus, ere    [STRAG-], to draw tight, bind tight, compress, press together: stricta frigore volnera, L.: ferri duritiem, forge, Ct. dub.— To touch lightly, graze: laevas cautes, V.: Stringebat summas ales undas, O.: metas rotā, O.: tela stringentia corpus, V.: dente pedem, O. —Of places, to border on, touch: Scytharum gens ultima Asiae, quā Bactra sunt, stringit, Cu.— To strip off, pluck off, cut away, clip, prune: quernas glandes, V.: folia ex arboribus, Cs.: strictis foliis vivere, L.: celeriter gladios, unsheathe, Cs.: strictam aciem offerre, V.: cultrum, L.: manum, to bare, O.; cf. in hostīs stringatur iambus, be drawn (as a weapon), O.—Fig., to waste, consume, reduce: Praeclaram stringat malus ingluvie rem, H.— To touch, move, affect, injure, wound, pain: animum, V.: nomen meum, O.
    * * *
    stringere, strinxi, strictus V
    draw tight; draw; graze; strip off

    Latin-English dictionary > stringō

  • 11 ingratus

    in-grātus, a, um, adj.
    I.
    Unpleasant, disagreeable (class. in prose and poetry).
    A.
    Of things:

    bene quae in me fecerunt, ingrata habui,

    Plaut. Am. 1, 1, 30:

    sin autem ingrata esse sentiam,

    Cic. Fam. 5, 5, 3: fuit haec oratio non ingrata Gallis. Caes. B. G. 7, 30:

    ingratam Veneri pone superbiam,

    Hor. C. 3, 10, 9:

    labor,

    Verg. G. 3, 97:

    jocus,

    Ov. F. 3, 738:

    sapor,

    Col. 7, 8, 7.—
    B.
    Of persons: non ingratus, acceptable, agreeable:

    Gaetulicus exercitui,

    Tac. A. 6, 36 (30). —
    II.
    Unthankful, ungrateful.
    A.
    Lit.:

    ingratus est, qui beneficium accepisse se negat, quod accepit: ingratus qui dissimulat: ingratus qui non reddit: ingratissimus omnium, qui oblitus est,

    Sen. Ben. 3, 1:

    nihil cognovi ingratius,

    Cic. Att. 8, 4, 2:

    ingrati animi crimen,

    id. ib. 9, 2, 2:

    ingratum esse in aliquem,

    Liv. 38, 50, 7; Cic. N. D. 1, 33, 93; Sen. Contr. 4, 24, 2:

    contra aliquem,

    Dig. 4, 2, 21:

    vir adversus merita Caesaris ingratissimus,

    Vell. 2, 69; cf. Val. Max. 5, 3, ext. 2:

    quia nihil amas, quom ingratum amas,

    irresponsive, who makes no return, Plaut. Pers. 2, 2, 46.—
    (β).
    With gen.:

    salutis,

    not grateful for his preservation, Verg. A. 10, 666. —
    2.
    Pass., that receives no thanks:

    ingrata atque inrita esse omnia intellego quae dedi,

    Plaut. As. 1, 2, 10:

    donum,

    id. Truc. 2, 6, 54:

    umeri,

    Stat. Th. 1, 700. —
    B.
    Transf., of inanimate things that do not repay the trouble bestowed upon them, ungrateful: ager, that [p. 952] bears nothing, Mart. 10, 47, 4:

    amicitiae,

    id. 5, 19, 8:

    ignosces tamen post, et id ingratum,

    you will get no thanks for it, Ter. Heaut. 5, 1, 61:

    pericla,

    Verg. A. 7, 425:

    cubile,

    id. ib. 12, 144:

    ingratā ingluvie rem stringere (i. e. quae numquam satiatur, numquam acceptis contenta est),

    insatiable, Hor. S. 1, 2, 8:

    ingrato vocem prostituisse foro,

    Ov. Am. 1, 15, 6:

    mulier contra patronum suum ingrata,

    Dig. 4, 2, 21.— Hence, adv.: ingrātē.
    1.
    Unpleasantly, disagreeably:

    ingrate viridis gemma,

    Plin. 37, 5, 19, § 74:

    sunt quibus ingrate timida indulgentia servit,

    Ov. A. A. 2, 435:

    non ingrate nominando Varrone,

    not unwillingly, Plin. 18, 3, 5, § 23 (al. in grege).—
    2.
    Unthankfully, ungratefully:

    ingrate nostra facilitate abutuntur,

    Cic. Fam. 12, 1, 2:

    aliquid ferre,

    to receive a thing with unthankfulness, Tac. H. 1, 52:

    ut sucus qui ingrate his (pomis vitiosis) posset impendi, ad meliora vertatur,

    Pall. 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ingratus

См. также в других словарях:

  • pelote — [ p(ə)lɔt ] n. f. • fin XIIIe; « boule de métal » v. 1140; lat. pop. °pilotta, dimin. de pila « balle » 1 ♦ Boule formée de fils, ficelles, cordes roulés sur eux mêmes. Le chat joue avec une pelote de laine. Petite pelote. ⇒ peloton. Pelote de… …   Encyclopédie Universelle

  • AVES — varia apud Hebraeos nomina sortirae sunt. His namque a volatu Avis oph, dicitur et tsippor, quia mane surgit: Rapacis nomen proprium est ait ab involando et viruendo sumptum; ad quod alludit aquilae Graecum vocabulum αἰετός. A Deo e terris, non… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • UNGUENTUM — pro vario usu multiplex est. Auctor est Athenaeus, priscos Graecos adeo eorum fuisse studioso, ut expioratum habuerint, ecquod Unguentum cuique membro esset accommodatum, Dipnosophist. l. 15. Ο῞τι δὶα σπουδῆς ἦν τοῖς παλαιοτέροις ἡ τῶν μύρων… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»